Vreemd genoeg is
voor Jonathan, een inwoner van de VS en in de dertig jaar, de gewoonste zaak
van de wereld om ieder jaar te vluchten uit de Amerikaanse badplaats. Wat
natuurlijk ook geldt voor de andere vluchters die trouw blijven aan hun
onderkomen. De uitbater van het dorpscafé vlucht voor de orkaancyclus die alles
meeneemt wat op straat ligt.
Het veel bezochte dorpscafé in een zijstraat van de
wandelboulevard ligt er voor twee maanden verlaten bij. Het helpt voor Jonathan
dat er een vast adresje in de noordelijke staat zijn toevluchtplaats is om in
zonder gevaar door te brengen. Trouwe klanten en een nieuwe lichting badgasten
maken dat Jonathan besluit toch zijn dorpscafé in de badplaats open te houden.
En meestal zijn alleen afgewaaide dakpannen van het oude pand aan het einde van
de zijstraat terechtgekomen, dat geluk overkomt hem al jaren. Jonathan blijft
een trotse overlever die het besluit om elders in een veiligere staat een café
te open nog niet heeft genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten