De dochter van Bart

Bart was met zijn dochter Louise op we naar de stad. Al rijdend in de auto hadden ze thuis afgesproken dat ze op het terras van het cafeetje dat direct in de zon lag daar wat zouden drinken. Hierna zouden ze de winkels afgaan op zoek naar het kopen van een stoere spijkerbroek en schattige laarsjes voor haar. Terwijl Bart vooral op de weg lette voor een veilige autorit was hij stiekem trots op Louise. Vanaf dat ze geboren was had hij het zwaar gevonden haar op te voeden. Nu ze bijna 18 jaar werd en voor haar VMBO-diploma geslaagd was ging er een last van hem af.

Overmorgen zou ze haar diploma in ontvangst nemen en in de herfst aan een vervolgopleiding beginnen. Haar puberige trekjes gingen langzamerhand over in gerichte keuzes van een jonge vrouw.

De verhuizing van het Hollands dorpje naar de grote stad was een grote stap, toch had Bart geen moeite het afscheid nemen van Louise. De vele jaren aan opvoeding en zorgzaamheid wierpen vruchten af, een opluchting dat ze zelfstandig (dus zonder haar ouders) de wereld ging verkennen.

Als christen beschouwde hij deze stap als een waar geschenk uit de hemel. Een week geleden had de ontmoeting met een oude dakloze man hem nog gewezen op de slechte kanten in deze maatschappij. De dakloze man sliep al jaren in een aftandse caravan en verdiende alleen wat de zwerverskrant opbracht. Als spreker in een Pinkstergemeente wist Bart dat God nog niet alle onvoorzienlijke mensen heeft geholpen. Je moet een zekere hoop en vertrouwen hebben van dat wat in de Bijbel staat geschreven. De eerste levensbehoeften waren het begin wilde je kunnen leven, deze dakloze kende dat al jaren niet meer. De schamele twee euro die hij de oude man gaf liet hem even glimlachen. Een spreker die weet dat ieder mens recht heeft op een teken van God had zijn plicht gedaan. In zijn eigen situatie had het lot hem juist vreugde gebracht en daar mocht een beetje trots best van af. Met hard werken alleen kom je er niet, daarvoor heeft God de mens niet geschapen. Om God ook te zien wist hij tijd en aandacht te besteden in kleine dingetjes van elke dag. Als op een doordeweekse dag de wekkerradio afging en het opwekkingslied van Groot Nieuwsradio doorkwam was dat het eerste teken dat hij God had gezien. Een niet alleen de zondagse kerkdienst was het moment van ontferming, juist doordeweeks moest het doorgaan.

En nu, in de auto over de snelweg rijdend, mocht de toekomst van zijn dochter werkelijkheid worden. Een eerste kennismaking in Haarlem zou een goede start zijn in de aanloop naar het studentenleven. Over een kwartier kregen ze de grote Sint Bavokerk in het zicht en mocht het drentelen op deze koopzondag door het centrum beginnen.