De yoga zaterdag

De grote villa van Gerard was aankomende zaterdag  afgehuurd voor een speciale lesdag. Het bonte gezelschap, bestaande uit vrienden uit de kerk en familieleden van zijn overleden vrouw, zouden ontvangen worden in de enorme ontvangsthal. De voormalige balzaal had Gerard omgebouwd tot relaxruimte. Het dure tapijt en statige schilderijen aan de muur waren weggehaald. Ook het paarse behang had hij eigenhandig weggeschraapt met een plamuurmes. Hij had zoveel mogelijk witte kleuren gebruikt in de nieuwe relaxruimte, wat het gevoel van rust en ontspanning moet benadrukken. De lichtroze ligmatjes en kapstokjes waar je je kledingstukken kon ophangen paste prima in het geheel. In de stakastjes lagen de shirts en korte broekjes voor een vrije beweging tijdens de stilteoefeningen.

Als laatste tegemoetkoming was de geluidsinstallatie voorzien van een cd-speler met New Age melodieën. Met zijn christelijke achtergrond wist Gerard dat een middagje yogaoefening hetzelfde inhield als de ongedwongenheid om met God om te gaan. Het was daarbij een wijze les dat de Bijbel meer betekende dan louter het alleen te lezen. Ondanks dat Gerard geen vrouw meer had en zijn kinderen al vijf jaar niet meer  thuis zag komen, moest de eenzaamheid  verbroken worden. Zaterdag zou ieder gast zich onderdompelen in een combinatie van zingeving en christelijk waarden. Aan het einde van het programma zou iedere gast zijn lasten van zich afgeschud hebben.

Shabnan en Hagar

Ze kwam uit Iran en was naar Nederland gevlucht om een nieuw bestaan op te bouwen. Shabnan had zich in opgewerkt tot vertaler voor een groep Iraniërs in de kerk. Daarnaast had de ex-moslima bewust gekozen voor het Christendom, ze bezocht een huiskring en had in het verleden Bijbelstudie gevolgd. Shabnan had twee kinderen gebaard. Ongeveer twee jaar geleden nam God een belangrijkere plaats in dan Allah waarmee ze was opgegroeid. Een vrouw voor wie ze veel bewondering had in de Bijbel was slavin Hagar.

Hagar was gevlucht haar geboorteland en werd voor allochtoon aangezien in het koninkrijk van koning Abimelech. In Hagar's tijd was geen kind krijgen een schande. Het lot dat ze als slavin moest werken in de grote villa van Abraham en Sara was haar toebedeeld. Toch moest Hagar gedwongen vertrekken toen Sara op honderd jarige leeftijd nog een kindje op de wereld bracht.

 
In de woestijn, buiten de stad, had ze al eerder de engel ontmoet die haar had toegesproken en had teruggestuurd naar de stad. Toentertijd was ze er dankbaar voor geweest, nu verlangende ze ernaar dat diezelfde engel haar een verlossende boodschap gaf voor dat ze was ontslagen uit de grote villa. Ze verlangende naar een nieuwe identiteit dat haar leven positief zou veranderen. Voor Shannen was dat laatste wel goed uitgepakt, ze had een baan als verpleegkundige in de thuiszorg. Van ontslagen worden was nog geen sprake. Toch was de vergelijking met Hangar die trouw voor Sara had gewerkt voor haar iets om jaloers op te zijn.
 
Na dit verhaal gesproken te hebben  was ze opgelucht dat iedereen in de kerk wist wat haar al een tijd bezig hield.

Vooruitblik op Pinksteren

Henk wist niet exact wat hij komende zondagmorgen zou spreken tijdens de kerkdienst. Als spreker had hij de afgelopen 25 jaar velen kerken bezocht en veel meningen aangehoord. Daardoor wist hij wat de Pinkster- en Evangelische gemeentes het onderwerp STILTE nauwelijks kende.
Vooral de katholieken kom hij waarderen in de manier waarop de hosties en wijn werden opgediend en zo het avondmaal werd herdacht. En al die Bijbelse taferelen in hun kerken, waren voor hem de laatste jaren niet interessant meer. 
Met het Pinksterfeest wisten allen kerkgemeentes dat God de Geest is en Jezus de eeuwige vader heeft. Henk vond Jezus zelfs een advocaat die voor God de rechter verantwoording moest afleggen. Jezus verdedigde niet zichtbaar de mensen, hij attendeerde en onderwees ze over het koninkrijk van God.
Terugkomend op zijn spreektijd in de Oase kerk zou iedere kerkganger duidelijk moeten weten dat alleen zingen en allerlei visies erop nahouden niet het belangrijkste was. De 2 minuten stilte in de kerkzaal kon voor verandering zorgen dat hij allen op het hart wilde drukken. En het liefst ook de erop volgende werkweek mochten er op de gekste tijden stiltes ingelast worden. Stiekem genoot hij al van de spreektijd waarin de Pinkstergangers moest worden omgevormd.

Een balans vinden

De Heilige Geest is voor Alex een innerlijke leraar, die Alex nog voor de zondagsdienst in een andere sfeer gebracht. De innerlijke leraar wees hem op een nieuwe uitdaging . De gaven worden je van binnenuit gegeven, ongeacht geld of handicap, en de vruchten mag je daarna plukken. Hij had een balans gevonden dat een bevredigende werking op hem had. Enerzijds om vervelende voorvallen uit het verleden te vergeten, anderzijds de bezonnenheid om je toekomst niet negatief te bekijken. Alex had door eigen gebed de juiste opdracht van God ontvangen: op je eigen ingeving(en) afgaan.

Noach en God

Als christen herinnerde Joost de drie woorden om God aan te roepen; U bent er! In het Jodendom staat Jezus altijd zo mooi centraal, meer dan alleen de vader of zoon van God genoemd te worden.     

De Heer koos Noach uit als een bijzonder mens. Hij maakten Noach heilig en adviseerde hem een grote ark te bouwen om het onstuimige oceaanwater te overleven. Als dank dat Noach goed voor de dieren zorgde mochten ze mee in de gebouwde ark. De emotie van God, hij had medelijden met Noach, ging verder dan alleen al het land overspoelen met oneindig veel water.

Vluchten uit noodzaak

Vreemd genoeg is voor Jonathan, een inwoner van de VS en in de dertig jaar, de gewoonste zaak van de wereld om ieder jaar te vluchten uit de Amerikaanse badplaats. Wat natuurlijk ook geldt voor de andere vluchters die trouw blijven aan hun onderkomen. De uitbater van het dorpscafé vlucht voor de orkaancyclus die alles meeneemt wat op straat ligt.

Het veel bezochte dorpscafé in een zijstraat van de wandelboulevard ligt er voor twee maanden verlaten bij. Het helpt voor Jonathan dat er een vast adresje in de noordelijke staat zijn toevluchtplaats is om in zonder gevaar door te brengen. Trouwe klanten en een nieuwe lichting badgasten maken dat Jonathan besluit toch zijn dorpscafé in de badplaats open te houden.

En meestal zijn alleen afgewaaide dakpannen van het oude pand aan het einde van de zijstraat terechtgekomen, dat geluk overkomt hem al jaren. Jonathan blijft een trotse overlever die het besluit om elders in een veiligere staat een café te open nog niet heeft genomen.